*کتاب تسلی بخشی های فلسفه*
یک پیش فرض غلط در زمانه ما وجود دارد که مردم فکر می کنند برای دلخوشی دادن به یک نفر باید با او حرفهای امیدوارکننده بزنند.
در صورتیکه این گونه نیست.
من فکر میکنم[ بیان اغراق آمیز فجایع و شرایط های زندگی، تاثیر بسیار بهتری دارد.]
دیگری محتاج این نیست که ما برایش سخنرانی انگیزشی کنیم و نوید آینده ای روشن بدهیم، گاهی بهترین کار این ست که بگویی: ای گرامی ، ای عزیز اوضاع بد است و بدتر هم خواهد شد، شاید بدتر از بدترین تصورات تو.
پس حالا بچسب به زندگیت. نمی توانی در انتظار آینده ای موهوم عمر خودت را یکسره تباه کنی.
در این لحظه، حالا، الان، چه کاری از دستت بر می آید؟
انجامش بده. همین حالا.
(آلن دوباتن)
به قول جناب آقای محمد قائد :
همگی محکوم به غافلگیر شدن در برابر آینده ایم.
